De reporter stelde de volgende vraag: Wat verzamelt u ?
‘Samen met mijn vrouw Naomi spaar ik spelcomputers en games. Het eerste bekende computerspel is met twee plankjes en een balletje dat heen en weer beweegt. Dat hebben we in onze collectie, maar eigenlijk hebben we iedere spelcomputer die je kunt verzinnen. We zijn in 1998 begonnen met verzamelen en het ging al snel van kwaad tot erger. We woonden in een voormalig hotel en telkens als er een kamer vrij kwam, rende ik naar de huurbaas om te vragen of wij die mochten huren voor onze verzameling. Toen op een gegeven moment de zolder van 150 vierkante meter leeg kwam te staan, was het hek van de dam. We hoefden geen enkele concessie te doen wat ruimte betreft, dus we spaarden maar door.
Een vriend van ons waarschuwde ons: “Als jullie tegen een boom rijden, gaat alles naar de vuilnisbelt. Zorg dat je wat regelt.” Dat was een wijs advies, dus we hebben in 2007 Stichting Bonami Spelcomputers opgericht. Wie interesse had, kon naar ons huis komen om onze collectie te bekijken. Destijds hadden we zo’n honderd bezoekers per jaar. Er was genoeg belangstelling, dus we hebben de verzameling nog diverse keren verhuisd naar een groter pand. Nu hebben we een museum in Zwolle. We krijgen hulp van zo’n twintig vrijwilligers en 25 mensen die bij ons dagbesteding hebben. Die 25 mensen vinden het prachtig om in het museum te werken. “Dit is de baan van mijn dromen”, hoorde ik een van hen eens zeggen. Maar we maken ze altijd wel duidelijk: dit is een afspiegeling van de maatschappij, dus ook hier moet je werken. Maar dan zonder de druk die de maatschappij oplegt.
Hieronder leest u de gehele reportage.
Ned Dagblad – Bonami 31-04-2023
